به دنیا آمـدى تا مـطلـبى دیگـر بیامـوزم           من از رفـتـار تو الله را اکـبر بـیـامـوزم

کلاس درس شد سجاده‌ات، من روز میلادت           نشستم تا جهان را پاى این منبر بیاموزم

بریزم دور این ناعلم ها را و منِ خود را           بدون واسـطه از ساقـى کـوثـر بیامـوزم

سر شب در تَعَلُّم سر به مهر کربلا بگذار           سحر بردار سر از سجده تا از سر بیاموزم

دعا در حق دشمن کردن و با دوست سر کردن           مرام شیعـه را در سطح بالاتـر بیاموزم

زبان تـائـبـین و خائـفـین را پـانزده گـانه           به هنگام دعا از چهارمین حیدر بیاموزم

طریق روضه خواندن را ز تو آموختم، اما           طریق نـوکرى را باید از قـنبر بیاموزم

دعا را از ابوحمزه، مکارم را از اخلاقت           تجافى جهان را از همین منظر بیاموزم

هر آن چیزى که می‌بینم دلیلش کربلا باشد           اگر چیزى می‌آموزم به چشم تر بیاموزم

فرات مست را از چشم، تل را از سر شانه           ته گـودال را از گـودى حـنجـر بیاموزم

و مصداق شنیدن کى بود مانند دیـدن را           بخوانم زندگیت را، مگـر بهـتر بیامـوزم

اگر دیدم گلوى غنچه‌اى رد می‌شود از تیغ           شبـیه تو گـریز بر على اصغـر بـیاموزم